-Eng below-

Drie protesten verdeeld over twee dagen tegen Dutch Masters Indoor Brabant. Een evenement dat zijn bestaansrecht ontleent aan vrijheidsberoving, uitbuiting en mishandeling van paarden.

‘Geen dier heeft behoefte aan leven in gevangenschap.’
‘Geen dier heeft behoefte aan een ruiter, zadel, bit of zweep.’
‘Geen dier heeft behoefte om gedwongen te worden tot prestaties van welke aard dan ook.’
‘De enige wens van een dier is leven in vrijheid.’

Voor ons vanzelfsprekendheden, maar voor de betrokkenen van het evenement verbijsterende of zelfs stuitende uitspraken gezien de frustratie en woede die de drie acties teweeg hebben gebracht.

Voor het eerst in de bestaansgeschiedenis van DMIB sinds 1966 waren activisten ter plaatse aanwezig. We hebben niet de illusie dat machthebbende partijen achter een dergelijk evenement vatbaar zijn voor een beroep op hun geweten. Zij vormen slechts een onderdeel van een hardnekkig systeem gebaseerd op onderdrukking.

Daarom zijn we de confrontatie luid en duidelijk aangegaan en hebben daarmee in elk geval de schijnheiligheid van het evenement op het juiste moment, op de juiste plaats weten te verstoren. Daarnaast hebben de protesten bijgedragen aan het overbrengen van onze urgente boodschap, tevens onze missie:

Wij strijden voor het fundamentele recht op leven in vrijheid voor alle menselijke en niet-menselijke dieren.

Deze missie gaat om leven van mens, dier en natuur, wat maakt dat we ons niet kunnen beperken tot de vrijblijvendheid van educatieve bewustmaking. Noch de massieve structuren die de maatschappij vorm geven, noch het individu is hiervoor op grote schaal ontvankelijk. Dit maakt ons moreel verplicht om op zijn minst confrontaties (waarvan dit slechts een voorbeeld is) aan te gaan, op de plaats waar het onrecht zich bevindt, ongefilterd en zonder compromis.

Opnieuw waren we de stem van de dieren, want wij zijn de dieren. Hun leed is dat van ons, de strijd gaat door.