-Eng. below-

Onderstaand een artikel geschreven door Writing Liberation. Het sluit aan bij de achterliggende beweegredenen van het ontstaan van deze website en de acties hieruit voortkomend. Namelijk het belang van jezelf organiseren, in plaats van zonder meer vertrouwen op (de intenties van) andere organisaties.

Writing Liberation, 19-09-2020

Dierenrechten, mysterieuze donoren, financiële onderverdeling: gewoon een steen in de kapitalistische muur

De afgelopen dagen is informatie aan het licht gekomen die het vermoeden bevestigt dat sommigen al lang koesteren; dat een anonieme donor verantwoordelijk is voor de meerderheid aan financiering voor grote activistische groepen en enkele individuen, waaronder Anonymous for the Voiceless, The Save Movement en Joey Carbstrong.

Deze vermoedens werden lange tijd afgedaan als fantasieën van jaloerse individuen die zelf in de schijnwerpers wilden staan, ondanks het bewijs dat vorig jaar aan de oppervlakte kwam waaruit bleek dat Ed Winters een van de vele individuen en merken was die actief werden gefinancierd door Blue Horizon, een durfkapitalistische groep (tevens onderdeel van World Economic Forum- red.). En dit volgt op de saga van de veertien dagen ervoor, waarin James Aspey op zoek was naar meer publieke donaties voor zichzelf en zijn verloofde, ondanks grenssluitingen omdat COVID zijn reizend activisme aan banden legde.

Ik zou op wanstaltige details kunnen ingaan, maar eerlijk gezegd ben ik daarin niet geïnteresseerd. Het volstaat te zeggen dat er een mysterieuze donor is, en dat deze miljoenen dollars in groepen en activisten stort, terwijl ze hun anonimiteit behouden. Tot nu toe werd er geen financiële transparantie verwacht, en niemand kent de agenda van deze persoon echt.

Wat ik wel wil zeggen is dat de slechte verdeling van fondsen onder groepen en activisten die opereren onder hiërarchische systemen en bedrijfsstructuren (zowel binnen de groepen als bij het verheffen van individuen tot de status van beroemdheid), terwijl ze afhankelijk zijn van de arbeid van veelal onbekende en onbetaalde vrijwilligers om het creëren van producten voor consumptie (evenementen, online-inhoud enz.) in het nastreven van sociaal kapitaal en merkmacht, de reguliere dierenrechtenbeweging positioneert als slechts een steen in de kapitalistische muur.

De overgrote hoeveelheid werk binnen de dierenrechtenbeweging wordt uitgevoerd door vrijwilligers, vaker wel dan niet op eigen kosten; dit geldt ook voor de vrijwilligers die onder activistische merken opereren. De vrijwilligers zijn verantwoordelijk voor de organisatie, het creëren van online-inhoud, het combineren van media- en politiecontacten en de interactie met het publiek. Hoewel sommige groepen een aantal startfinancieringen en subsidies aanbieden, is dit sporadisch en dekt het zelden de volledige kosten; het gaat meestal op aan merkposters en merchandise. Jouw arbeid is echter onbetaald, ondanks dat deze een integraal onderdeel is van de promotie van het merk.

We zeggen vaak dat vrijwilligers niet worden betaald omdat ze van onschatbare waarde zijn. Maar als je vrijwilligers onderbrengt in een bedrijfsstructuur, zijn vrijwilligers van onschatbare waarde omdat ze gemakkelijk worden uitgebuit.

Ondertussen geven organisaties miljoenen uit aan lonen voor een select aantal zorgvuldig uitgekozen individuen, aan het sturen van activisten over de hele wereld om nieuwe afdelingen voor het merk op te richten of aan het instrueren van anderen over hoe ze een activist moeten zijn (wat enigszins missionair-achtig aanvoelt), en aan rebranding-programma’s die veel geld en middelen vergen. Individuele activisten krijgen duizenden euro's betaald om ‘inhoud’ te creëren die het consumentisme centraal stelt en reclame vormt voor plantaardige producten (zelfs voor bedrijven die verantwoordelijk zijn voor enkele van de ergste schendingen van dieren-, mensen- en aarderechten die je maar kunt bedenken).

Dit alles is gebaseerd op de arbeid van duizenden vrijwilligers, van wie velen zowel geld- als tijdarm zijn, maar van wie wordt verwacht dat ze alles wat ze hebben in activisme zullen steken, ‘voor de dieren’. Deze vrijwilligers kunnen worden verheven of grotendeels genegeerd, afhankelijk van de verbindingen die zij binnen de merkgroep zelf leggen, en of zij naar verwachting presteren.

In haar structuur begint de reguliere dierenrechtenbeweging te lijken op een marketingprogramma op meerdere niveaus, niet alleen financieel, maar ook wat betreft de culturele handhaving van giftige positiviteit en stilte; alles is in orde, maak je er geen zorgen over, bekritiseer niet, je bent gewoon een hater.

Hoe is het opzetten van bedrijfsstructuren van hiërarchie, elitarisme, de slechte verdeling van geld en de uitbuiting van arbeid om merkmacht te creëren bevorderlijk voor de realisatie van bevrijding? Antwoord: dat is het niet. Zoals Roger Yates van het Vegan Info Project stelt: het is contrarevolutionair. Zij slaagt erin enkelen te verheffen ten koste van velen, en precies dezelfde systemen van onderdrukking in stand te houden waarvan de uitbuiting van andere dieren het resultaat is. Het kapitalisme vermindert het bevrijdende vermogen van veganisme en dierenrechten.

Ik beschouw de huidige gang van zaken in de reguliere beweging niet als iets om ons zorgen over te maken. Dit is in plaats daarvan een moment dat kan worden aangegrepen om de systemen die we hebben laten invoeren te deconstrueren en iets nieuws te creëren. Dit zou een echt revolutionair moment kunnen zijn voor de dierenrechtenbeweging, waar de vrijwilligers wier werk wordt uitgebuit hun macht voor zichzelf terugnemen en hun autonomie stevig vestigen (of de productiemiddelen in beslag nemen als je wilt).

Je hebt geen beroemdheden of merken nodig om je te vertegenwoordigen, je te instrueren, je te controleren. Je bent capabeler en krachtiger dan deze mensen willen dat je weet. En met die kracht kunnen we de verborgen gezichten ontmaskeren en hun agenda’s aanpakken, want ik kan je garanderen dat ze niet opereren vanuit een gevoel van altruïsme. Terwijl jouw gemeenschap jou nodig heeft, de verbonden en betrokken burger, en niet een of ander merk.

Wat nu? Wel, als je uit de verstikkende eisen van gestructureerde hiërarchieën van bedrijven en hun verwachtingen stapt, houdt niets je tegen.

03-19-24 Reflection on the animal rights movement

Below is an article by Writing Liberation. It is substantively in line with the underlying reasons why this website and the actions resulting from this were founded. Namely the importance of organizing yourself, instead of simply relying on (the intentions of) other organizations.

Writing Liberation, 19-09-2020

Animal Rights, Mystery Donors, Financial Maldistribution: just another brick in the capitalist wall

In the last few days information has come to light that confirms suspicions long held by some, that an anonymous donor is responsible for the vast amount of funding for major activist groups and some individuals, including Anonymous for the Voiceless, The Save Movement, and Joey Carbstrong. These suspicions had long been dismissed as the imaginings of jealous individuals who want the spotlight for themselves, despite the evidence which surfaced last year that showed Ed Winters was one of many individuals and brands being actively funded by Blue Horizon, a venture capitalist group (also a member of World Economic Forum, E.d.). And this follows the saga from the fortnight before, with James Aspey seeking more public donations for himself and his fiance, despite border closures due to COVID restricting his brand of travelling activism.

Now, I could go into gory details but to be honest I’m not interested. Suffice to say there is a mystery donor, and they are pouring millions of dollars into groups and activists whilst maintaining their anonymity. Up until now there has been no expectation of financial transparency, and no one really knows this person’s agenda.

What I do want to say is that the maldistribution of funds to groups and activists who operate under hierarchical systems and corporate structures (both within the groups and the elevation of individuals to celebrity status) whilst depending upon the labour of mostly unknown and unpaid volunteers to create product for consumption (events, online content etc.) in pursuit of social capital and brand power is positioning the mainstream animal rights movement as just another brick in the capitalist wall.

The vast amount of labour within the AR movement is performed by volunteers, more often than not at their own expense; this includes those volunteers operating under activist brands. The volunteers are responsible for organising, for creating online content, juggling media and police liaison, interacting with the public. Whilst some groups offer some seed funding and grants, this is sporadic and rarely covers full costs; it is mostly chewed up by creating branded posters and merchandise. However, your labour is unpaid, despite it being integral to the promotion of the brand.

We often say that volunteers aren’t paid because they’re priceless. But when you subsume volunteers into a corporate structure, volunteers are priceless because they’re easily exploited.

Meanwhile, organisations are spending millions on wages for a select few hand-picked individuals, on sending activists worldwide to establish new chapters for the brand or instructing others on how to be an activist (which feels somewhat missionary-esque), and on rebranding schemes that are cash and resources intensive. Individual activists are being paid thousands to create “content” which centres consumerism and constitutes advertising for plant-based products (even for companies that are responsible for some of the worst animal, human and Earth rights violations imaginable).

All of this is based upon the labour of thousands of volunteers, many of whom are both cash and time poor but are expected to put everything they have into activism, “for the animals.” These volunteers may be elevated or largely ignored, dependent on the connections they make within the brand group itself, or whether they perform to expectation.

Inits structure, the mainstream AR movement is beginning to resemble a multi-level marketing scheme, not just financially but in the cultural enforcement of toxic positivity and silence; everything is ok, don’t worry about it, don’t criticise, you’re just a hater.

How is establishing the corporate structures of hierarchy, elitism, the maldistribution of funds, and the exploitation of labour to create brand power conducive to the realisation of liberation? Answer: it’s not. As Roger Yates of the Vegan Info Project states, it is counter-revolutionary. It succeeds in elevating a few at the expense of many, upholding the very same systems of oppression upon which the exploitation of other animals is dependent. Capitalism diminishes the liberatory capacity of veganism and animal rights.

I don’t view the current ongoings in the mainstream movement as something to be distressed by. This is instead a moment that can be seized upon to deconstruct the systems that we have allowed to be put in place and create something new. This could be a truly revolutionary moment for the AR movement, where the volunteers whose work is being exploited take their power back for themselves and firmly establish their autonomy (or seize the means of production if you will).

You don’t need celebrities or brands to represent you, to instruct you, to control you. You are more capable and more powerful than these people want you to know. And with that power we can unmask the hidden faces and address their agendas, because I can guarantee you they are not operating from a sense of altruism. Whereas your community needs you, the connected and concerned citizen, not another brand.

What next? Well, when you step out from the stifling demands of corporate structured hierarchies and their expectations, the sky is the limit.